Ubud

Ubud blijkt nog toeristischer te zijn dan Blankenberge. Enkele kilometers lang volgt het ene restaurant het andere op met daartussen hier een daar een klein toeristisch kantoortje dat eender welke uitstap voor jou organiseert, een winkeltje met souveniers of een spa. Je,kan geen 10 meter wandelen zonder dat iemand je vraagt of je een taxi wil. Gelukkig heeft dit ook zijn keerzijde. Zo kan je hier overal spaghetti en pizza krijgen; een paradijs voor de kids!

We bezoeken hier Sacred Monkey Forest Sanctuary en doen de Campuhan wandeling.
Ook het apenbos is overtoeristisch, maar daar trekken de kids zich niets van aan. Gewapend met elk hun eigen camera, die ze van de Sint kregen, proberen ze de mooiste foto’s te maken. De apen zijn best wel grappig en ze zijn met heel veel, dus altijd wel eentje in de buurt.

Ook de wandeling in de natuur die mooie uitzichten belooft, is een beetje een teleurstelling. Er is wel wat natuur te zien, maar ook hier stikt het weer van het toerisme. Het is moeilijk om een mooie foto te nemen zonder andere toeristen op de achtergrond. De drankjes op de top zijn 4 keer de prijs van die in ons hotel en dus besluiten we maar terug te keren…

We houden een meisjesnamiddag in de Spa en de boys kijken een filmpje met de mini-projector die papa meebracht. En we spelen wat gezelschapsspelletjes. Deze week nog geen schoolwerk, want de kinderen hebben tijdens de grote vakantie al goed gewerkt en nu verdienen ze nog een weekje vakantie.

Ondertussen zitten we in de bergen in Munduk. Dit is veel meer ons ding! Maar daarover vertel ik jullie in een volgend verslagje meer!