Taman Negara

De komende dagen worden pas een echt avontuur want we verblijven drie dagen in de jungle! Taman Negara is het oudste regenwoud ter wereld. De mooiste ervaring is als je met de boot van Jerantut naar het dorpje vaart. Maar we komen reeds rond 4 uur aan in het treinstation en de boten beginnen pas om 9 uur te varen. Gelukkig vinden we een taxi die ons via een fameus kronkelende weg in het donker naar het dorp wil brengen. Het is nog donker wanneer we aankomen in ons hotel. Gelukkig worden we hartelijk ontvangen en kunnen we nog eventjes genieten van de zonsopgang.

Een wandeling over de canopywalk staat hier heel hoog op ons verlanglijstje. Vanuit het dorp steken we per boot de rivier over naar het nationaal park. Maar de canopywalk blijkt gesloten te zijn voor reparatiewerken en dus wagen we ons aan een gewone bewegwijzerde wandeling van een viertal kilometer en misschien in de namiddag dan naar de grotten. Het heeft de vorige nacht geregend en het voelt aan alsof je in een stoombad zit. Na 5 minuten wandelen zijn we al nat van het zweet. Maar we zetten door. De Maleisische kilometers blijken net als de Indonesische niet even lang te zijn als de kilometer die wij kennen. Onze watervoorraad is al lang leeg als we 4 uur later terug aan het beginpunt staan. We steken de rivier weer over op zoek naar eten en keren doodop terug naar ons hotel (met airco). De wandeling naar de grotten plannen we in voor de volgende dag. In de namiddag genieten we van een filmpje op onze kamer. Bernie heeft een miniprojector mee waarmee we ons echt in een cinemazaal wanen. (Jaja, in onze kleine valies zitten enkele echte luxeproducten!) Ik heb echter nog wat slaap van de vorige nacht in te halen en weet zelfs al niet meer waarover de film ging.

De volgende dag maken we een nog mooiere wandeling! Deze keer geen aangelegde paadjes, maar recht door de natuur! Alweer is het veel te warm en zijn we nat van het zweet. Maar wat genieten we van de mooie natuur rondom ons! We zien een heleboel prachtige dieren: salamanders, een duizendpoot zo groot als onze hand, legers aan mieren, een aap, vleermuizen en een bijna meterlange boomhagedis. Onderweg komen we geen andere trekkers tegen. Wat een zalig gevoel. Ook hier is de wandeling veel langer dan oorspronkelijk aangegeven (we vermoeden dat ze in vogelvlucht rekenen). We passeren aan een aanlegsteiger aan de rivier in de hoop dat er een boot passeert om ons terug naar het dorp te brengen. Dan moeten we niet meer te voet terugkeren. Na een half uur hebben we prijs! Wat een geluk dat we niet meer te voet terug moeten.

In de namiddag plannen we nog een wild water boottrip. Waar ze dat wild water gaan vinden, vragen we ons wel af. Gelukkig moeten we niet ver zoeken. Kiran steekt tijdens het varen zijn hand in het water en ik ben na 5 minuten varen al doorweekt. Enkel Bernie die vooraan zit, houdt het ietwat droog. De bestuurder beweegt het bootje manueel nog wat van links naar rechts en ondanks de primitieve omstandigheden wordt het een heel gezellige namiddag. Bij thuiskomst hebben Bernie en Tika wel enkele beten van bloedzuigers. Brrr!

‘s Avonds genieten we van een gezellig verjaardagsmaal voor Bernie’s verjaardag in één van de gezellig verlichte restaurantjes aan de rivier. Dit was alweer een topbestemming. Op naar de volgende!