Laos

In Vietnam stappen we op het kleinste vliegtuig waar we, tot nu toe, ooit hebben ingezeten richting Luang Prabang in Laos. Zo’n klein vliegtuig is echt niet mijn ding, het wiebelt nog meer dan ooit tevoren. Gelukkig staan we een dik uur later alweer aan de grond. Nog even door de paspoortcontrole voor alweer een nieuwe visum en we kunnen beginnen aan de verkenning van dit land.

Het valt ons onmiddellijk op dat de mensen hier veel vriendelijker zijn dan in Vietnam, de natuur nog mooier en alles beter georganiseerd. Voor de eerste keer bij aankomst op de luchthaven worden we niet overdonderd door taxichauffeurs die torenhoge prijzen durven vragen. Er is gewoon één taxistand waar we netjes aanschuiven en een faire prijs betalen.

We boekten een goedkoop hotelletje voor de eerste nacht. In de reviews lazen we dat ze een leuke hond hadden en dus wisten we dat de kids het daar fantastisch zouden vinden. Bij aankomst was de verwondering des te groter dat de hond net een puppy had gekregen! Van dat schoolwerk dat we nog gingen doen, kwam niet veel meer in huis.

Voor de komende twee dagen trekken we naar het Elephant Conservation Center. We kozen voor dit centrum omdat we er zeker van zijn dat de olifanten hier goed behandelt worden. We krijgen geen ritje op een olifant, mogen niet met de olifanten in het water en mogen zelfs niet dichter dan drie meter bij hen in de buurt komen. (Enkel Kiran mag als enige van de groep eens de staart van de olifant aanraken omdat de gids toch een boontje voor hem heeft.) Misschien wel wat jammer, maar alles voor het welzijn van de dieren! Na een helse rit en een boottochtje komen we aan in het centrum. In de voormiddag wandelen we naar de plaats waar de olifanten komen baden. Daar kunnen we de olifanten observeren in de vrije natuur. We krijgen er lunch met zicht op de olifanten. Na de middag trekken we naar het medisch centrum waar we heel wat informatie krijgen over hoe ze de olifanten opvolgen. De uitleg is nogal langdradig en we moeten moeite doen om onze ogen open te houden. Daarna trekken we naar een andere plek waar andere olifanten komen baden en wandelen we mee met de olifanten het bos in. Elke olifant heeft een persoonlijke mahoet en enkel die persoon mag op de olifant rijden. Wij moeten helaas zelf klimmen… We hebben nog even de tijd voor een kajaktochtje op de rivier. De omgeving is alweer prachtig!
De volgende ochtend moeten we al vroeg uit de veren. We gaan samen met de mahoet de olifanten ophalen op de plek waar de olifanten geslapen hebben en wandelen met hen tot aan het water. Olifanten worden twee keer per dag naar het water gebracht om zo voldoende te drinken. Tika is wat bang om dicht bij de olifanten te komen, maar samen met de gids durft ze wel op de foto! We wandelen naar een uitkijktoren alwaar we de olifanten kunnen observeren in de vrije natuur. Er zijn twee kind-olifanten die lekker samen spelen. Leuk om naar te kijken. Na de lunch is het helaas alweer tijd om terug huiswaarts te keren (Oh ja, ons huis is waar ons valies staat en die lieten we achter in Luang Prabang). De kids knuffelen nog even de konijntjes, toch íets wat je lekker mag knuffelen!

Na onze uitstap naar de olifanten verkennen we nog een dagje de stad Luang Prabang. We bezoeken een marktje, gaan op zoek naar geocaches, bezoeken enkele tempels en een museum, wandelen langs de mekong, laten ons verwennen in een lokaal restaurantje, nemen een brug gemaakt uit hout die elk jaar na het regenseizoen opnieuw gebouwt wordt, zoeken nog een geocache en gaan uiteindelijk de zonsondergang bewonderen in een plaatselijk hippie-cafeetje. We beseffen dat we geen 25 meer zijn en we met ons kids helemaal niet meer thuis horen in zo’n cafeetjes en trekken dan maar verder naar de markt waar we elk aan een ander kraampje ons lievelingseten bestellen: Tika frietjes, Kiran spaghetti, Bernie een lokale soep met noedels en Lies enkele loempia’s met (wat ik achteraf pas heb geweten) meelwormen in. Tot slot is het alweer tijd om in te pakken. Morgen trekken we in twee dagen met de slowboat naar het noorden van Laos.

Naar de twee dagen op een boot zitten, had ik niet echt uitgekeken. Op internet had ik de wildste verhalen gelezen over overvolle boten met locals en massa’s bagage waar het vechten was voor een zitplaatsje. Ons twee kids twee lange dagen laten stilzitten op een boot zou rampzalig worden. Gelukkig boekten we een iets duurdere toeristen-boot waar maaltijden en tussendoor twee uitstapjes aan land inbegrepen waren. En wat een geluk! Waar er op de andere boot ongeveer honderd man op kan, waren wij maar met negentien toeristen. Alle ruimte dus voor ons en de kids om ons bezig te houden. We werden onmiddellijk verwelkomd met een ontbijtje: vers fruitsap, chocoladekoeken en croissants! Ik moet je waarschijnlijk niet vertellen dat deze ons enorm gesmaakt hebben! Het is niet zo warm zo heel vroeg in de ochtendnevel en dus kunnen we voor de tweede keer deze reis onze trui aantrekken terwijl we genieten van het mooie landschap. Even verder zijn we al bij onze eerste stop: een grot met enorm veel boeddhabeeldjes. Eigenlijk niet zo spectaculair, maar door de driehonderd trappen hebben de kinderen toch even hun bewegingsmomentje gehad en kunnen ze er weer eventjes tegenaan.
Door de aanwezigheid van tafeltjes is deze boot ook de ideale plek om wat schoolwerk te doen. Zalig toch, rekenboeken invullen terwijl het leven aan de Mekong aan je voorbij passeert! Het is ongelooflijk hoe weinig tijd we hier aan schoolwerk spenderen en hoe we toch nog altijd voorlopen op de planning. Ik vermoed dat de prachtige omgeving veel energie geeft en individueel werken ook wel voor een boost zorgt.

Voor we het weten is het middag en worden we verwend met een lekker buffet. Wat een goede keuze om deze boot te nemen. Na de middag spelen we wat spelletjes, lezen een boekje en zien we goudzoekers aan de waterkant.

Gelukkig hebben we ook wat schermpjes om de tijd te doden. Voor we het weten zijn we aan onze eerste tussenstop. We overnachten in een dorpje aan de oever van de rivier. We vinden een leuk hotelletje uitgebaat door een Indiër die nog niet weet hoe goed we zijn in onderhandelen. We krijgen twee kamers voor de helft van de prijs van een kamer op booking.com en genieten bovendien ‘s avonds van overheerlijk Indiaas eten!

De volgende dag verloopt gelijkaardig aan de vorige; we zien vanalles aan de waterkant, maken veel schoolwerk en spelen spelletjes. Toch zijn we blij als we eindelijk onze eindbestemming bereikt hebben: Huay Xai, vlakbij de grens met Thailand.

Het valt ook op hoe de Chinezen hier langzaam maar zeker de boel aan het overnemen zijn. In de ochtend zagen we al een brug die gebouwd werd door de Chinezen voor een rechtstreekse treinverbinding tussen China en Luang Prabang. We zien verschillende opschriften met Chinese tekens, bouwwerven met Chinese opschriften. We vrezen dat Laos zijn schoonheid en vooral vriendelijkheid op die manier misschien snel zal verliezen. Wanneer ik hiernaar vraag bij de gids, zegt hij dat hij het goed vindt omdat de Chinezen ook zorgen voor werkgelegenheid en economische groei. Jammer! Wie graag nog Laos bezoekt, doet dit volgens mij best zo snel mogelijk!

Wat nu volgt is (tot nu toe) het hoogtepunt van onze reis. We nemen drie dagen deel aan de Gibbon Experience. We logeren in de hoogste boomhut ter wereld waar we enkel geraken via een helse rit langs zandbaantjes en door een rivier, gevolgd door een trektocht van enkele uren en een heleboel ziplines. We delen onze boomhut met een koppel aangename Hollanders die ons ‘s avonds leren toepen. Vanonder de douche en ook vanop het toilet hebben we een prachtig uitzicht op de jungle. Hopelijk is er geen enkele aap die mij staat te bespieden! Drie dagen lang ziplinen we van de ene berg naar de andere tussen de bomen en met prachtige uitzichten. Dit is volop genieten! ‘s Nachts horen we enkel de dieren uit de jungle. De dichtstbijzijnde auto is kilometers veraf! Tika is een van de jongste deelnemers die hier ooit heeft aan deelgenomen (minimumleeftijd is 8 jaar) en wordt verwend door alle gidsen. De drie dagen vliegen voorbij, maar dat vinden we niet erg want oma, opa en mamie zitten ons intussen op te wachten in Thailand. Onderweg naar Thailand genieten we nog van een prachtige zonsondergang. Wat een mooie afsluiter van dit prachtig land.