Vanuit Ho Chi Minh City vliegen we naar Hanoi in het Noorden van Vietnam. We boekten een chauffeur die ons rechtstreeks naar Pu Luong National Park brengt. Het is al donker wanneer we aankomen en dat is een beetje een probleem. We boekten een hotelletje vlak bij een waterval dat niet met de wagen te bereiken valt. De laatste 500 meter moet je wandelen. Zelfs het begin van die weg vinden in het donker is al een hele uitdaging! Eenmaal aangekomen duiken we onmiddellijk ons bed in. Pas ‘s morgens ontdekken we hoe prachtig de omgeving is.
Veel tijd om van ons prachtige hotelletje te genieten, hebben we niet want onze (niet-Engels-sprekende) gids staat ons al op te wachten voor een fameuze wandeling. Vandaag wandelen we immers naar ons volgend hotelletje. We laden al onze valiezen in de taxi en de chauffeur zegt ons tot morgen. Wij verzekeren hem dat hij waarschijnlijk tot vanavond bedoelt en lachen eens.
We maken een prachtige wandeling, tussen rijstvelden, langs kleine dorpjes. Het landschap is wondermooi! We genieten er enorm van! Tegen de middag zijn we in een dorpje waar we genieten van een lekkere maaltijd. We vermoedden dat we halfweg waren. Helaas bleek dat niet zo te zijn. Lees even verder wat ons toen overkwam!
Na een stevige maaltijd trekken we vol enthousiasme verder. We passeren aan een trouwfeest en zien vrouwen sjaals weven. Nu kan het niet ver meer zijn! Helaas bleek ons vermoeden niet helemaal juist te zijn. De wandeling gaat stevig bergop. We passeren geen dorpjes meer en zijn al door onze watervoorraad. Volgens onze gps zijn we ook nog ver van onze bestemming verwijderd. We vermoeden dat we langs een berg heen moeten wandelen in plaats van erover en daarom een fameuze omtoer maken. Ondertussen staat onze teller al op 19 km… We beslissen van onze taxi te bellen van zodra we een straat bereiken, maar even later blijken we er te zijn! Wel ja, niet waar we wilden zijn. Ons plan was om te wandelen naar het dorpje Kho Muong, in plaats daarvan staan we aan Kho Muong Homestay. Een klein verschil van enkele kilometers.
Aangezien we doodop zijn besluiten we om daar te blijven overnachten. Maar dan dook het volgende probleem op. De plaats waar we zaten was niet bereikbaar met de wagen en dus kon onze taxichauffeur ook niet tot bij ons geraken. Hij had het dus wel heel goed verstaan dat hij ons pas morgen ging weerzien. Wij maar lachen met zijn Engels… Uiteindelijk na wat onderhandelen, laten we Heidi en ik ons met een scooter tot aan de weg brengen. Een tochtje van zo’n drie km maar wel met een enorm hoogteverschil! Onze taxichauffeur komt tot daar en daar langs de kant van de straat gooien we ons valies open om het hoogstnoodzakelijke weer mee te nemen naar de homestay. Van een avontuur gesproken!
Deze homestay is wel heel gezellig. We slapen allemaal op dezelfde kamer elk onder ons muskietennet. ‘s morgens worden we verwend met lekkere pannenkoekjes en daarna wandelen we de drie kilometer bergop tot aan onze taxi die ons naar Ninh Binh brengt.
Leave a reply