Tierrandentro

Al heel vroeg in de ochtend bevinden we ons op de luchthaven van Bogota voor onze vlucht richting Popayan. Het was bar koud op de luchthaven. We waren dan ook nog nooit zo vroeg uit ons bed geraakt en wisten niet dat het ‘s morgens zo koud kon zijn. Vanuit het vliegtuig zien we enkele prachtige besneeuwde bergtoppen die boven de wolken uit steken.

Popayan heeft een enorm kleine luchthaven. We wandelen gewoon de luchthaven uit en begeven ons onmiddellijk naar het busstation want we willen nog met de bus verder reizen naar Tierradentro. De eerstvolgende bus is helaas al volboekt, maar gelukkig is er nog een enkele uren later waar we nog allemaal op mogen. Het eerste uurtje gaat vlug, maar daarna komen we stil te staan voor wegenwerken, zo’n kleine twee uur! Maar niet voor niets want we leren op straat een nieuw kaartspelletje van enkele andere wachtenden. De naam zijn we vergeten vragen, maar we hebben het zelf maar roadworks gedoopt! Nog eens drie uur verder rijden langs stoffige banen vol putten, komen we bijna aan op onze bestemming. De bus dropt ons immer op een kilometer van onze bestemming en de weg is te stoffig om onze valiezen te rollen. Er is geen taxi te bespeuren maar gelukkig hangen er enkele jongeren rond op de hoek waar we achtergelaten worden en bellen ze ons hotel om ons te komen halen. Tierradentro betekent eigenlijk “het land van binnen” en werd door de Spanjaarden zo genoemd omdat het moeilijk toegankelijk was. Dat hebben we in ieder geval gemerkt!

Tierradentro is een immens grote archeologisch site die vooral gekend staat om zijn vele ondergrondse tombes en eigenlijk niet zo vaak bezocht wordt door buitenlandse toeristen en het voor ons dus extra aantrekkelijk maakt. Doordat het niet zo toeristisch is, is er maar één restaurant waar je enkel een dagschotel kan eten en die is nog eens elke avond hetzelfde: kip met rijst, aardappelen en bonen voorafgegaan door een groentesoep met aardappelen. Veel variatie in voeding is er dus niet.

De volledige site kan je bezoeken via een acht uur durende wandeling. Wij beslissen echter om de wandeling in twee delen op te splitsen want we weten al van vroeger dat de Colombianen niet zo goed zijn in het berekenen van hoe snel wij stappen…

De eerste dag beginnen we met een bezoek aan Segovia. We beginnen al onmiddellijk met een stevige klim want deze plek ligt hoog op een berg. We worden dan ook meteen beloond op een prachtig uitzicht. Tijdens onze klim naar boven ontmoeten we een Frans koppel waarmee we de rest van de dag verder op trekken. Annie en Yves hebben al heel wat gereisd en hebben vroeger in Pakistan en Turkije gewoond met hun kinderen. Hun dochter Sophie heeft in Bangalore gestudeerd toen wij er ook zaten. Ze spreken bovendien vloeiend Engels wat voor ons en de kids natuurlijk heel aangenaam is. Yves neemt Tika mee op sleeptouw in alle ondergrondse tombes.

Onze volgende tussenstop is El Duende. We zijn blij dat we even mogen stoppen want we hebben alweer goed geklommen. Ook hier zien we weer prachtige tombes met mooie muurschilderingen. We wandelen verder bergafwaarts naar El Tablón. Hier staan enkele standbeelden zoals die in San Augustin (dat we helaas door tijdsgebrek niet bezoeken). Daarna wandelen we verder naar het dorpje San Andrés waar we genieten van een lunch. Ook hier kan je enkel een dagschotel krijgen met een stuk kip, rijst en aardappelen. Vanuit San Andres wandelen we gezellig terug naar ons hotelletje.

De volgende dag doen we het tweede deel van de wandeling, maar dan in omgekeerde richting zodat we ‘s middags opnieuw uitkomen in San Andres. We beginnen alvast met een stevige klim, nog steiler dan die van de vorige dag. Het klimmen lijkt wel niet op te houden, maar opnieuw worden we beloond met prachtige uitzichten over de vallei. Vandaag bezoeken we de tombes van El Aguacate op 2700m hoogte. We kunnen alweer enkele tombes neerdalen. Helaas zijn de tombes hier minder goed bewaard dan de andere. Daarna gaat het gelukkig weer bergafwaarts. Er is nog een stopplaats waar we archeologische vondsten kunnen bewonderen, maar we zijn allemaal moe en hebben wel genoeg geschiedenis gezien. Tijd om het enige restaurantje uit de buurt dat we nog niet geprobeerd hebben te gaan uittesten. We genieten alweer van een heerlijke lunch boordevol koolhydraten. Wat zullen we blij zijn als we weer iets anders kunnen eten!

De volgende dag reizen we terug naar Popayan. De bus zit volgeladen want blijkbaar is er ook markt in Inza, een stadje vlakbij. De eigenaar van ons guesthouse heeft echter een vriend die naar Popayan moet en voor slechts een tikkeltje meer dan vier bustickets kunnen we meerijden. We zijn direct verkocht. Afgeleverd aan de deur van ons volgend hotelletje!